จ๋า24
“ทำแท้ง” คงเป็นคำที่ให้ความรู้สึกต่างกันไปของแต่ละคน บ้างก็เห็นด้วย บ้างก็ตีตราคนที่ไปทำแท้งว่าเป็นคนไม่ดี เราลองมาดูเหตุผลของคนๆ หนึ่งว่า อะไรบ้างที่อยู่เบื้องหลังการตัดสินใจให้พวกเขาเหล่านั้น “เอาออก”
“....พี่คะ ขอสถานที่ที่จะไปเอาออก...”
น้ำเสียงของผู้รับบริการรายนี้นิ่งเสียจนยากที่ฉันจะประเมินความรู้สึกได้ จึงถามออกไปว่า
“การท้องครั้งนี้คงส่งผลกระทบกับน้องมากพอควรใช่ไหมคะ?”
“ใช่ค่ะ ก็ไม่พร้อม เอาออกได้ที่ไหนคะ พี่บอกที่มาเถอะค่ะ หนูรีบ” ปลายสายรีบตอบ
ขณะที่ฉันจับได้ถึงความเศร้าในน้ำเสียง จึงตัดสินใจถาม
“น้ำเสียงน้องดูไม่ค่อยสบายใจเลย มีอะไรอยากเล่าให้พี่ฟังมั้ยคะ?”
และนี่คือเรื่องราวของ “เฟิน” สาวอายุ 27 ปี...
เฟินคบกับแฟนที่มีหน้าที่การงานดี โดยทั้งสองคบกันมาประมาณ 2 ปี และใช้ชีวิตร่วมกันแล้ว เฟินมีความหวังว่าจะแต่งงานกับเขา จึงไม่ได้ใส่ใจกับการคุมกำเนิดสักเท่าไหร่ แต่แฟนของเฟินเริ่มเปลี่ยนไป เมื่อเฟินบอกว่าท้อง
เฟินรู้ตัวว่าท้องตั้งแต่เดือนแรก และรอที่จะไปฝากท้องพร้อมกับแฟน เฟินคาดว่าเขาจะดีใจที่เรากำลังจะมีลูกด้วยกัน แต่เขาเริ่มไม่ค่อยกลับบ้าน เริ่มหงุดหงิด เฟินทำอะไรก็ผิดไปหมด เขากล่าวโทษว่าเป็นความผิดของเธอที่ไม่รู้จักคุมกำเนิด เฟินปล่อยเวลาให้ผ่านไปจนท้องเริ่มใหญ่ขึ้น วันหนึ่งเขาถามเฟินว่า เมื่อไหร่จะไปเอาออก
คำพูดนั้นเหมือนฟ้าผ่าฟาดลงมา เขาจะให้เฟินฆ่าลูกของเขาเหรอ ลูกที่เกิดจากความรักของเรา หรือเขาไม่ได้รักเฟินเลย
จากวันนั้น เขาเริ่มหงุดหงิดบ่อย และเริ่มลงไม้ลงมือกับเฟิน เฟินอดทนเพราะรักเขา เขาพูดว่า เขาจะเลิกทำร้ายร่างกายเฟิน ถ้าเฟินเชื่อเขา ไปเอาเด็กออกซะ
เฟินไม่อยากทำร้ายใคร ถ้าจะต้องฆ่าลูกในท้อง เฟินบอกว่าฆ่าตัวเองให้ตายทั้งแม่ทั้งลูกเสียดีกว่า ความคิดฆ่าตัวตายวนเวียนอยู่ในหัวตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมา แต่เฟินก็คิดได้ว่า ยังมีพ่อแม่ที่ต้องเลี้ยงดู ถ้าเฟินตายใครจะดูแลพ่อกับแม่
เฟินตัดสินใจเดินออกจากชีวิตคู่ เฟินอยู่คนเดียวได้ แต่ต้องมีเงิน เฟินเพิ่งย้ายมาทำงานที่ใหม่ ยังไม่ผ่านการทดลองงาน ถ้าท้องก็คงต้องตกงาน และพ่อแม่ก็จะต้องลำบากไปด้วยถ้าไม่มีเงินจากเฟินส่งไป
สุดท้าย เฟินตัดสินใจยุติการตั้งครรภ์ ทั้งๆ ที่เจ็บช้ำ ไม่อยากทำเลย แต่ทางเลือกนี้เป็นทางที่ดีที่สุดของเฟินในตอนนี้ เฟินยอมเจ็บ ยอมเสียใจคนเดียว แต่เพื่อชีวิตตัวเองที่ต้องอยู่ให้รอด และเพื่อพ่อแม่ เฟินทนได้ เฟินไม่โทษใคร แม้ว่าการยุติการตั้งครรภ์ดูช่างน่ากลัวสำหรับเฟิน แต่เธอก็หวังว่า วันหนึ่งบาดแผลในใจจะสมานกลับได้เหมือนเดิม
หลังจากวางสาย ฉันไม่รู้ว่า บาดแผลในใจของเฟิน ต้องใช้ระยะเวลานานเท่าไหร่ถึงจะเยียวยาได้หาย หรือบรรเทาเบาบางลง แต่สิ่งนี้ยิ่งทำให้ฉันมั่นใจว่า “ไม่มีผู้หญิงคนไหนตั้งใจท้องเพื่อที่จะไปทำแท้ง”
*** ความคิดเห็นของผู้เขียนอาจไม่จำเป็นต้องสอดคล้อง หรือเป็นไปในทิศทางเดียวกันกับกองบรรณาธิการ ***
